نوشته اول
یاد و مهرت همیشه در قلب فرزندانت زنده است.
نوشته دوم
مادری که مهرش بیپایان و نبودش همیشه حس میشود.
نوشته سوم
رفتی، اما هنوز هوای خانه بوی بودنت را دارد.
نوشته چهارم
مادری که تا آخرین لحظه عاشقانه زیست و بیصدا رفت.
نوشته پنجم
دستان گرمت همیشه پناه ما بود، جایت همیشه خالیست.
نوشته ششم
گل نشکفتهای که خیلی زود پرپر شد.
نوشته هفتم
رفتی و داغت تا ابد بر دل ما ماند.
نوشته هشتم
کودک نازنینم، دلتنگ خندهها و بازیهایت هستیم.
نوشته نهم
بهجای گرفتن دستت، عکست را به سینه میفشارم.
نوشته دهم
فرزندی که بودنش برکت بود و نبودنش حسرت.
نوشته یازدهم
همراه زندگیام، بیتو ثانیهها نمیگذرند.
نوشته دوازدهم
شریک زندگیام، یاد تو همیشه در دلم جاریست.
نوشته سیزدهم
رفتی و دنیایم خاموش شد.
نوشته چهاردهم
سفر کردن بیتو، راهی سخت و دلگیر است.
نوشته پانزدهم
عشق همیشگیام، تا دیدار دوباره در دل و یادم میمانی.
نوشته شانزدهم
هنوز صدای لالاییات در گوشم میپیچد.
نوشته هفدهم
آرامشی که با رفتنت از من گرفتی، هرگز بازنگشت.
نوشته هجدهم
مادرم رفت، پشتم شکست.
نوشته نوزدهم
خانه بیتو هرگز آن خانهی سابق نشد.
نوشته بیستم
دلم برای دستان نوازش کنندهات تنگ است، مادر.
نوشته بیست و یکم
تنها امیدم پر کشید.
نوشته بیست و دوم
هنوز صدای پای قدمهایت در خانه هست.
نوشته بیست و سوم
پیش از آنکه زندگی را بفهمی، رفتی.
نوشته بیست و چهارم
بغض من تا به ابد به نام توست.
نوشته بیست و پنجم
کودک من، هنوز در آغوشم جای داری.
نوشته بیست و ششم
نیمی از من با رفتن تو دفن شد.
نوشته بیست و هفتم
عشق من، بیتو زندگی هرگز نگذشت.
نوشته بیست و هشتم
هنوز منتظرم، شاید دوباره در خانه را باز کنی.
نوشته بیست و نهم
کنارت آرام شدم، بی تو اما خاموشم.
نوشته سیام
تا آخرین نفس عاشقت میمانم.